Obecnie oprócz kodeksy pracy w naszym kraju mogą mieć zastosowania regulacje Unii Europejskiej dotyczące pracowników i pracodawców.
Ze swobody przepływu pracowników, określonej w artykule 45 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, wynika ogólny wymóg równego traktowania obywateli, w szczególności w zakresie zatrudnienia, wynagrodzenia i innych warunków pracy. Oznacza to, że pracownicy z innych krajów UE, mają takie samo prawo dostępu do polskiego rynku pracy, jak obywatele polscy. Polski Kodeks zabrania również wszelkiej dyskryminacji w zatrudnieniu ze względu na narodowość lub obywatelstwo oraz stanowi, że pracownicy muszą pracować w związku z podjęciem i zakończeniem pracy, warunkami zatrudnienia, awansem i dostępem do szkoleń w celu zwiększenia liczby pracowników Kwalifikacje zawodowe należy traktować jednakowo. Umowa o pracę powinna zasadniczo być zawierana na piśmie, jeżeli forma pisemna nie została zachowana przy zawieraniu umowy o pracę, pracodawca musi potwierdzić pisemnie pracownikowi ustalenia dotyczące kontrahentów, rodzaj i warunki umowy nie później niż w dniu rozpoczęcia pracy. W polskim prawie pracy wyróżnia się następujące rodzaje umów o pracę na okres próbny, na czas nieokreślony, na czas określony.
W przypadku umowy a czas próbny pracownik może być zatrudniony na czas nie dłuższy niż 3 miesięcy.
W przypadku umowy na czas określony może być to maksymalnie 33 miesiące plus 3 miesiące na umowie próbnej. Po tym czasie pracodawca zobowiązany jest podpisać z pracownikiem umowę na czas nieokreślony. Pracownikowi przysługuje urlop płatny, w przypadku kiedy przepracował mniej niż 10 lat jest to odpowiednio 20 dni, kiedy przepracował łącznie więcej niż 10 lat, przysługuje mu 26 dni płatnego urlopu. Czasem może dojść do nieporozumienia pomiędzy pracownikiem a pracodawcą, wówczas potrzebny może okazać się adwokat wrocław prawo pracy może być niezrozumiałe w niektórych przypadkach, dlatego też potrzebna będzie pomoc specjalisty.